اینکه DB2 راه حل واقعی برای مدیریت داده در هر حوزه‌ای است یک شعار نیست. دیگر سیستم‌های مدیریت پایگاه‌داده قابلیت‌های پیشرفته کارایی، مقیاس‌پذیری، دسترس‌پذیری و مدیریت‌پذیری را به صورت یکجا فراهم نمی‌کنند. ویرایش‌های مختلف DB2 مناسب برای هر یک از حوزه‌های تجاری است.
نرم‌افزار DB2 اساساً در دو دسته سکو Platform قابل نصب است. دسته اول برای سیستم‌عامل‌های Linux-Unix-Windows (سیستم‌عامل‌های توزیعی) است که به نام DB2 LUW شناخته‌شده و دسته دوم قابل نصب بر روی سکوی Z/OS و IBM i (مین فریم‌ها) است. شکل زیر انواع ویرایش‌های نرم‌افزار DB2 LUW مربوط به نسخه 10.1 را به تصویر کشیده است. قابل‌ذکر است شرکت IBM از نسخه 9 به بعد، DB2 قابل نصب در سیستم‌عامل‌های توزیعی را DB2 LUW نام‌گذاری کرده و قبل از آن (نسخه 8 به قبل) با نام DB2 UDB(Universal Data Base) معرفی شده بود.
یکی از مزیت‌های این ویرایش‌ها این است که امکان انتقال و تغییر ویرایش‌ها بدون هیچ‌گونه ناسازگاری صورت می‌گیرد. این تغییرات صرفاً رو به بالا نیست (قابلیت‌های بیشتر)، بلکه می‌تواند رو به پایین (قابلیت‌های کمتر) نیز باشد. برای مثال می‌توان پایگاه‌داده از نوع AESE را به WSE تبدیل نمود. این بستر علاوه بر قابلیت انتقال به ویرایش‌های متفاوت، قابلیت انتقال به محصولات دیگر (مثل انتقال به Info Sphere) را با کمترین تغییر فراهم کرده است.
90% کد برنامه LUW DB2 برای سیستم‌عامل‌های ویندوز، لینوکس و یونیکس مشابه بوده و 10% مابقی برای هر یک از سیستم‌عامل‌ها و با توجه به نوع سیستم‌عامل متفاوت است. همچنین 95% دستورت بکار گرفته‌شده در DB2 Z/OS و DB2 IBM i قابل به‌کارگیری در DB2 LUW است. از آنجایی که لینوکس قابلیت نصب بر مین فریم‌های سیستم Z را دارد، DB2 قابل نصب در لینوکس همان DB2 LUW است و ما نباید با DB2 Z/OS به اشتباه بگیریم.
یکی از بزرگترین مزیت های DB2 DBMS سازگاری با نرم افزار مدیریت داده اوراکل است. در واقع از نسخه 9.7 این ویژگی به DB2 اضافه‌شده و به وسیله آن می‌توان دیتا تایپ‌های اوراکل، PL/SQL و توابع را در DB2 به‌کارگیری نمود. DB2 LUW 98% با اوراکل سازگار است. در واقع برنامه‌نویس می‌تواند تنها بابت 2% از کدهایش برای انتقال از اوراکل به DB2 نگران باشد. یا از دیدی دیگر اوراکل کارها می‌توانند ادعای کار با DB2 را داشته باشند.
